Weeshuis Faraja

Ik ben nu in mijn tweede week van het vrijwliggerswerk in het weeshuis en god wat zijn het toch schatjes! De kinderen in pre-school (is de school voor de basisischool hier) hebben nu vakantie, dus ik werk elke dag met dezelfde 8 a 10 kinderen. Naast wezen zijn er ook buurtkinderen die komen dus het zijn meestal rond de 15 kids. Een groot nadeel aan het vrijwilligerswerk is dat er geen structuur is. Natuurlijk kan je zelf structuur aanbrengen, maar zonder enige hulp en zonder andere mensen die werkelijk goed de engelse taal beheersen is het best lastig. Gelukkig heb ik Maria ontmoet in mn eerste paar dagen. Zij was vrijwilliger in de weken voordat ik kwam en zij heeft me uitgelegd wat een leuke manier is van engelse les geven. Toch is het best vermoeiend om elke dag naast het lesgeven dezelfde spelletjes te spelen. Omdat het helaas zo chaotisch is heb ik besloten om niet 5 weken te gaan werken in het weeshuis. Het klinkt verwend maar ik zit soms mn uren uit in de hoop dat ik weer naar huis mag. Niks tegen de kinderen, maar het is gewoon niet wat ik dacht dat het was. ook mis ik een tweede persoon die enige inbreng heeft of spelletjes verzint. Ik werk wel samen met een frans meisje maar zij heeft het de hele dag koud en vind dat ze niet goed engels spreekt. Is niet een extreem probleem, alleen betekent dat het wmeestal van mij uitkomt. En dat wil ik niet nog voor de komende 3 a 4 weken.
Kortom ik heb mijn ticket omgeboekt. De eerste van september land ik weer op nederlandse bodem en ga dan een paar daagjes uitrusten bij paps en mams. Heb stiekem alweer zin in de bruine boterhammen met kaas, glazen melk en grote groene salades. Dat hebben ze hier namelijk totaal niet!

Dit weekend komen 2 vrienden van TBA naar Arusha dus dat wordt gezellig. Daarna ga ik nog een paar dagen naar het weeshuis en dan staat er in de planning om te gaan reizen. Misschien naar Lake Victoria of Lake Manyana. Wat ik precies ga doen weet ik nog niet. N
Nu ga ik voor het weeshuis een handleiding uittypen voor de nieuwe volunteers die komen. Schiet namelijk helemaal niet op als je niet weet wat je moet doen! Ik zie jullie berichtjes wel weer (vind het echt supertof om dingen van het thuisfront te lezen) en laat wel weer wat van me horen!